کاوش موضوع جواز

مجوز، گواهی‌نامه یا پروانه که به آن لایسِنس نیز می‌گویند (به انگلیسی: license (US) یا licence)، نوشته‌ای است که به دارندهٔ آن اجازهٔ کار معینی را می‌دهد. مجوز توسط یک طرف به طرف دیگر به عنوان عنصر توافق بین آن طرف‌ها اعطا می‌شود. در مورد مجوزی که توسط دولت صادر می‌شود، مجوز با درخواست آن در مورد شخص خصوصی، با توافق خاصی، معمولاً به صورت کتبی (مانند اجاره نامه یا قرارداد دیگر) صادر می‌شود. ساده‌ترین تعریف مجوز (لایسِنس) این است که «مجوز، قول عدم شکایت است»؛ زیرا با این مجوز می‌توان کاری را انجام داد که انجام آن بدون مجوز غیرقانونی است (مثلاً ماهیگیری، رانندگی خودرو یا وکالت). یا به طرف مجاز، اجازه می‌دهد کاری را انجام دهد که حقوق طرف مجوز دهنده را نقض کند (به عنوان مثال کپی یک اثر دارای حق چاپ)، که بدون داشتن لایسِنس آن، می‌توان از آن شکایت کرد. به‌طور خاص، ممکن است مجوزی از طرف مقامات صادر شود، تا اجازه فعالیتی را بدهد که در غیر این صورت ممنوع است. ممکن است مستلزم پرداخت هزینه یا اثبات قابلیت (یا هر دو) باشد. این الزام همچنین ممکن است به اطلاع مقامات مربوطه در مورد نوع فعالیت‌ها و ایجاد شرایط و محدودیت‌ها کمک کند. صاحب امتیاز می‌تواند با رعایت قوانین مالکیت معنوی مجوز استفاده از آن (مانند کپی نرم‌افزار یا استفاده از اختراع ثبت شده) را به دارنده مجوز (پروانه) اعطا کند، در صورتی که صاحب پروانه از ادعای نقض مجوز دهنده در امان بماند. مجوز تحت مالکیت معنوی معمولاً دارای چندین مولفه فراتر از خود اعطا می‌شود، از جمله مدت، قلمرو، مقررات تمدید و سایر محدودیت‌هایی که برای مجوز دهنده حیاتی تلقی می‌شود. صدور پروانه مالکیت معنوی نقش عمده ای در تجارت، دانشگاه و پخش دارد. شیوه‌های تجاری مانند حق رای دادن ، انتقال فناوری ، انتشار و خرید و فروش شخصیت به‌طور کامل به پروانه مالکیت معنوی بستگی دارد.... بیشتر در ویکی پدیا